Bundan beş yıl önce, İsa Bey Kız Medresesi’nden, doğup büyüdüğü memleketi Kırçova bölgesinden mezun olan ilk kız öğrencilerden biri olarak memleketinin örnek öğrencilerinden biri olan Senada Osmanoska, en büyük hayalini gerçekleştirdi.

Üsküp’teki “İsa Bey Kız Medresesi”nde eğitimine başlayıp, çoğu zorlukları da aşarak mezun olmuştu. O dönem kendisi ve kardeşiyle konuşma fırsatımız olurken, Senada Osmanoska en büyük hayalinin Türkçe ve Türkiye’de eğitim almak olduğunu söylemişti. Bu hayalinden hiç vazgeçmeyen Senada, geçtiğimiz günlerde Türkiye’deki Erciyes Üniversitesi’nden mezun oldu.

Kendisiyle beş yıl sonra, daha da büyük başarı elde etmiş olarak tekrar bir konuşma fırsatı yakaladık. Bizlere Türkiye’deki eğitim sürecini, geçirdiği günleri, edindiği tecrübeleri bir bir anlattı.

Öncelikle okurlarımıza kendini tanıtır mısın?

“Ben Senada Osmanoska. 2000 yılında Kırçova’da doğdum. İlkokulu Kırçova’daki “Sande Şteryoski” ilkokulunda Türkçe okudum. 2014-2018 yılları arasında ise lise eğitimimi Üsküp’te “İsa Bey Kız Medresesi”nde okudum. Daha sonra Türkiye’de 2018 yılında Erciyes Üniversitesi İlahiyat Fakültesi’nden kısa bir zaman önce mezun oldum. Kitap okumak, yeni diller öğrenmek, yeni insanlarla tanışmak ve yeni yerleri gezip keşfetmeyi seven biriyim.”

Türkiye’de eğitime başlama sürecini bizlere anlatır mısın? Eğitimine Türkiye’de devam etme nedenin neydi, nasıl bir süreç geçirdin?

“İlkokulumu Türkçe olarak okudum, daha sonra liseyi Üsküp’te Arnavutça okuyup mezun oldum. Birçok zorlukla, en çok da dil zorluğuyla karşılaşınca, küçüklüğümden beri hayalim olan Türkiye’ye gitmekle gerçekleştirebileceğimi düşündüm.

Lise son sınıfı okurken Türkiye Diyanet Bursları’na başvurdum, mülakata çağırıldım ve sonuçlar açıklanınca Erciyes Üniversitesi’ne kabul edildiğimi öğrendim. Türkiye’de okumayı istememin en büyük nedeni de Makedonya’da İlahiyat Fakültesi’nde Türk dilinde okuma fırsatımızın olmamasıydı.”

Eğitimine başladığın günleri anlatır mısın? Nasıl bir dönem geçirdin?

“Yeni bir ülkeye, yeni bir şehre, ortama tek başıma gittiğimin farkındaydım. Kayseri’ye ilk gideceğim gün havalimanına beni değerli hocam Hacer Sulooca yolcu etmişti ve çok heyecanlıydım, biraz da tedirgindim ve korkuyordum. Çünkü Kayseri’ye vardığımda nelerle karşı karşıya kalacağımı henüz bilmiyordum. Ulaştığımda, Diyanet görevlisi ve aynı zamanda ilk koordinatörümüz ve şu an Ankara’da görev yapan değerli hocam Hüzeyfe Öztürk ve biri Bosnalı Kerima ve diğeri Taylandlı Awathip olmak üzere iki arkadaşı yanına alıp beni karşılamaya geldiler. Gece saatleri olduğu için bizi diyanet yurdunda bıraktı. Yurdun idaresine giriş yaptığımda saat gece 2 olmasına rağmen birçok arkadaş beni karşılamaya gelmişti. Hataylı, Bangladeşli, Kazakistanlı, Cezayirli, Somalili arkadaşlar sanki beni yıllardır tanıyormuş gibi bana sarıldılar, hoş geldin dediler. Ben biraz şaşırmıştım ama aynı zamanda sanırım ilk defa kendimi bir yere ait hissetmiştim.

Zorluklardan bahsetmem gerekirse, vize işlemleri derken diğerlerine göre biraz geç gelmiştim ve ertesi gün hemen Türkçe Yeterlilik Sınavı’na girip geçmiştim, ancak Arapça hazırlık sınıfı çoktan başlamıştı, ben de derslerden ve konulardan çok geride kalmıştım. Arapçayı İmam Hatip Lisesi’nde 4 sene okumama rağmen öğrenememiştim ancak elhamdülillah, burada 3 ayda hem anlamaya hem de konuşmaya başlamıştım. Burada en büyük nimet ve şükürlerimden biri de uluslararası öğrencilere ek ders veren Suriyeli Hamood hocayla ders yapmaktı. Onun yardımıyla bu zor sürecimi daha kolay bir şekilde atlatmıştım. Başarılı bir şekilde Arapçayı da öğrenip hazırlık sınıfını da geçmiştim.”

Derslerin dışında kendine yararlı olabilecek ne gibi faaliyetlere katıldın?

“Türkiye’de bulunmak beni zaten mutlu ediyordu, ancak içimi daha da mutlu edecek şeyler yapmam gerektiğini hissediyordum. Ben de sivil toplum kurumlarını araştırmaya başlamıştım, nerede gönüllü olabilirim, ne yapabilirim diye düşünüyordum ve birçok yer bulmuştum. Müsait olduğum zamanları derslere ve oradaki etkinliklere katılarak geçiriyordum.

Hayatımda ilk defa yetim çocuklarla yemeğe gitmiştim, çocuklarla bayramlık almaya gitmiştim, aile ziyaretlerine, huzur evlerine, sokaklarda çorba dağıtımına, 6 Şubat’taki depremden sonra Hatay’a gidip gönüllü olmak bana burada nasip oldu.

2 yıldır bir kurumda da Misafir Öğrenci Birliği’nin sorumlusuyum. Görevimin sonlarına geldim. İnşallah buradan ayrıldığımda yaşadığım bu çok güzel günleri, tecrübeleri hep hatırlayıp, insanlara da aktarmaya çalışacağım.”

İstediğin üniversiteden mezun oldun. Duygularını bizimle paylaşır mısın, neler hissediyorsun?

“Gerçekten çok farklı duygular içerisindeyim. Bir yandan mezun olduğuma seviniyorum ama aynı zamanda buradan ayrılacağım için pek hüzünlüyüm. Ama şunu söyleyebilirim ki bu şehirde okumak, bu üniversiteden mezun olmak benim en büyük şükrümdür. Bu yolculukta en büyük destekçim babamdı ve biliyorum ki mezun olduğumda benden çok babam sevindi. Ben Türkiye’de sadece mezun olup, diplomayı almadım. Aynı zamanda çok güzel dostluklar, hayatımda duymadığım ülkelerden arkadaşlıklar edindim ve çok güzel, farklı hayat hikâyeleri dinledim ve tecrübeler kazandım.

Mesela, diplomadan çok daha önemli şeyler olduğunu fark ettim. Suriye’de, Filistin’de, Afganistan’da, Yemen’de, Sudan’da Müslümanlara yapılan zulümleri duydum ve biz Müslümanlar olarak daha duyarlı olmamız gerektiğini, daha çok okumamız gerektiğini ve Müslümanlara, kardeşlerimize yapılan bu zulümlere karşı dik durmamız, birlik ve beraberlikte olmamız gerektiğini, bunun için herkesin elinden geleni yapması gerektiğini öğrendim.”

Bu başarının sırrını bizlere anlatır mısın? Gelecek nesillere bu konuyla ilgili ne gibi tavsiyelerde bulunabilirsin?

“Rabbimiz, Necm sûresinin 39. ayetinde: “İnsan için yalnızca kendi çalıştığının karşılığı vardır” buyuruyor. Hayal edin, Allah’a tevekkül edin, çalışın, sabredin ve sonuçları görün diyorum. Rabbimizin her zaman bizimle olduğunu, bizi yalnız bırakmayacağını unutmayalım. Gerçekten insanın isteyip başaramayacağı hiçbir şey yoktur. Kimse size inanmasa da siz kendinize inanın ve bildiğiniz yolda devam edin derim.”

Bundan sonraki hedeflerin nelerdir? Memleketine dönüp kariyerine burada devam etmeyi düşünüyor musun?

“Yüksek lisans başvurumu yaptım. Bursa Uludağ Üniversitesi’nde ve Konya Necmettin Erbakan Üniversitesi’nde Din Psikolojisi alanına kabul edildim. Yüksek lisansıma Bursa Uludağ Üniversitesi’nde devam etmeye karar verdim. Daha sonraki süreci ise henüz bilemiyorum ama en hayırlısı neyse o olsun diyorum.”

Son olarak neler eklemek istersin?

“5 yıl önce sizinle röportaj yaparken Türkiye’de okumak istediğimi ve sizlere hayalimin Türkiye’de okumak olduğunu söylemiştim. Şu an, 5 yıl sonra mezun olmuş bir şekilde yeniden sizinle röportaj yapıyoruz. Bana bu imkânı tekrar verdiğiniz için çok teşekkür ederim. Allah’a da, bunu nasip ettiği için ne kadar şükretsem azdır. Buradan, bana yolumu aydınlatan ve kolaylaştıran Türkiye Diyanet Vakfı’na teşekkürlerimi sunuyorum. Beni hiçbir zaman yalnız bırakmayan aileme, hep yanımda olan Hacer Sulooca hocam, Elvin, Reşat, Vildan, Hidayet hocalarım, Nusret abi ve saymadığım, sayamadığım arka perdede olan daha nice güzel insanlara teşekkür ederim. Rabbim hepinizden razı olsun. Allah ecrinizi bu dünyada da ahirette de en güzel şekilde versin.”