İlkokul son sınıf öğrencileriyle başlattığımız sohbetlerimize devam ediyoruz. Üsküp’ün diğer önemli okullarından biri olan “Tefeyyüz” ilkokulu 9-1 sınıf öğrencileri de duygularını bizimle paylaştı. İleride seçecekleri meslekleri nedeniyle farklı liselere devam edeceklerini öğrendiğimiz öğrenciler şunları anlattı:

Nia İbriç: “Eğitim bizim için en büyük hediyedir”

“Benim adım Nia İbriç. 14 yaşındayım, Üsküp doğumluyum. “Tefeyyüz” İlkokulunda son sınıf öğrencisiyim.

Öncelikle ilkokulumdan mezun olduğum için hem üzülüyor hem de çok mutluyum. Dokuz yıl okuduğum okuldan, arkadaşlarımdan, öğretmenlerimden ayrılmak beni çok üzse de, lise hayatına başlamak çok güzel bir duygu. Yeni arkadaşlar, yeni çevre, yeni okul, bunların hepsi benim için çok önemli.

Eğitim dönemim benim için sıkıntılı değildi, aslında içinde heyecan, sevgi, mutluluk, bazen de üzüntü barındıran bir dönemdi. İlkokul dönemimi çok özleyeceğim. Bu dönemde birçok yarışmalara katıldım. 21 Aralık Türkçe Eğitim Bayramı vesilesiyle düzenlenen düzyazı yarışmalarına, ingilizce yarışmasına, tarih dersinden birçok projeye katıldım.

Lise eğitimime Üsküp’teki “Tsvetan Dimov” lisesinde, Türkçe tıp bölümünde devam etmek istiyorum. Benim için yeni bir dönem olacak ama büyük emekle ve çalışmakla her zorluğun üstesinden gelebileceğimi umuyorum.

Hayalim doktor olmak, doktorluk mesleğine küçüklükten beri ilgi gösteriyordum, hastalara yardım etmekten hoşlanırım. Hatta bu meslek için anneannemden de çok duydum, hastalara yardım etmenin ne kadar önemli olduğunu... Kendisi 40 yıl boyunca hemşire olarak çalıştı, belki doktorluğu ondan da sevmiş olabilirim. Bu mesleğin zor olduğunu biliyorum ama bu hayalimden vazgeçmeyeceğime inanıyorum.

Benden küçük olan arkadaşlara ne olursa olsun eğitimden vazgeçmemeyi ve her zaman hangi şartta olursa olsunlar çalışmalarını ve hep okuyup iyi bir birey olmalarını tavsiye ederim.

Eğitim bizim düşünebildiğimiz en büyük hediyedir. Bilgi, beceri ve kişiliğimizin gelişmesinde büyük rol oynar, topluma faydalı bireyler olmamızı sağlar.”

Koray Elez: “İleride yazılımcı olmak istiyorum”

“Adım Koray Elez, 15 yaşındayım ve “Tefeyyüz” İlkokulunda eğitim görmekteyim.

İlkokuldan mezun olmak farklı duyguları yaşatan bir olaydır. Yıllardır alışık olduğumuz okula veda etmek üzücü iken, lise hayatına geçiş yapmanın verdiği bir heyecan duygusu da var.

Genel anlamda güzel ve başarılı bir eğitim hayatı geçirdim. Katıldığım yarışmalar oldu ve bazılarında da önemli başarılar elde ettim. Eğitimimle ilgili unutamadığım anım ise arkadaşlarımla geçirdiğim güzel zamanlardır.

Lise eğitimime “Yosip Broz Tito” lisesinde devam etmek istiyorum. İleride yazılımcı olmak istiyorum çünkü küçük yaşlardan beri mesleğe olan ilgim ile mesleğin finansal getirisinin yüksek olması yazılımcılığa olan ilgimin başlıca sebepleridir.

Benden küçük arkadaşlarıma öncelikle hayallerinin peşinden koşmalarını ve ilkokul boyunca bilgi-birikimlerini genişletmeye özen göstermelerini tavsiye ederim çünkü gelecekte başarılı olmanın yolu bu hususlardan geçmektedir.

Son olarak ilkokul döneminin, hayatımda en unutulmaz anıların biriktiği yılları olacağını söyleyebilirim ve bu süreçte katkı veren tüm öğretmenlere teşekkürlerimi sunarım.”

Asiye Yanar: “Yeni bir yola adım attığım için hem mutluyum hem de heyecanlıyım”
“Ben Asiye Yanar. Aslen Türkiyeliyim ancak küçük yaştan itibaren Üsküp'te yaşıyorum. İlkokuldan mezun olmak karmakarışık bir duygu. Öğretmenlerinden, arkadaşlarından ve 9 yıldır içinde bulunduğun okulundan ayrılmak hüzün veriyor, ancak yeni bir okula başlamak, yeni bir hayata adım atmak ise heyecan veriyor. Yeni bir yola adım attığım için hem mutluyum hem de heyecanlıyım.
Güzel bir eğitim dönemi geçirdim, zaman zaman arkadaşlarımla çok eğlendik bazen de ufak tefek tartışmalarımız oldu. Öğretmenlerimizle arkadaş misali çok güzel anlaştık. Yeni şeylerle tanışmak ve farkındalığımın artması bana hep heyecan vermiştir. Özellikle matematik, biyoloji, fizik, kimya ve tarih gibi dersleri çok severim çünkü bir şeyler çözüp sonuca varmayı, bir şeylerin yapılarını öğrenmeyi, deneyleri ve sonuçlarını, günlük hayatta normal olarak gördüğümüz şeylerin fizik dalında sebebini ve beni var eden geçmişi öğrenmeyi istiyorum.
Katıldığım yarışmalar ise küçükken katıldığım yarışmaları tam anlamıyla hatırladığım söylenemez ancak 6’ncı sınıfta belediyedeki okullar arası matematik yarışmasında üçüncü oldum ayrıca bu yıl yani 9’ncu sınıfta, sınıflar arası yapılan hem matematik yarışmasında hem de bilgisayar yarışmasında birinci oldum. Maalesef 7 ve 8’ncı sınıfta koronadan dolayı pek bir şey yapabildiğimi söyleyemem. Korona döneminde arkadaşlarımdan ve öğretmenlerimden uzak kaldığım için çok üzülmüştüm.

Lise eğitimime henüz nerede devam edeceğime karar veremedim ancak geleceğim ve benim için güzel olacak bir okula gitmek istiyorum. İleride savcı olmak istiyorum. Hayır, maaşı için değil, iyi bir insan olabilmek için istiyorum. Evet dünya üzerinde onbinlerce savcı var ancak benim amacım onlardan farklı olmak. Sırf biraz daha fazla para kazanabilmek için rüşvet kabul eden ve belki büyük bir suçlunun serbest kalmasına sebep olacak bu kadar insan varken ben iyi bir savcı olmak istiyorum. Amacım sadece para kazanmak olmasın, dünyaya, insanlığa ve en önemlisi ruhuma iyi gelecek bir şeyler başarayım. Tüm kötülere karşı ben de durabileyim. Tüm kötülere inat iyi insanların yanında durabileyim istiyorum. Dünyada bu kadar çok karanlık varken bir mum kadar olsa bile, bir ışık olabileyim istiyorum. Bu kadar kötülüğün karşısında duran iyiliklerin içine karışayım istiyorum. Ben sadece insan olmak istiyorum, çok bir şey değil.
Benden sonra gelecek olan arkadaşlarıma tavsiye vermeden önce haddim olmasa da sevgili büyüklerime bir tavsiye vermek istiyorum. Eğitim önce ailede başlar, okulda ise devam eder. Temeli ebeveyn yani aile atar, temeli sağlam olmayan bir binanın üstüne ne kadar kat çıkarsak çıkalım temel sağlam olmazsa devamı sağlam olmaz. O bina yıkılırsa fazla kat olmasından sorumlu tutamayız. Sizler ebeveyn olarak derslerden önce saygıyı, sevgiyi ve ahlâkı öğretmelisiniz. Çünkü önce akranlarımıza, büyüklerimize, özellikle öğretmenlerimize, tüm insanlara, çevremize saygı ve sevgi göstermeyi öğrenmeliyiz. Daha sonra ise biz çocuklar olarak ailemizin öğrettiği doğru yoldan gidip, derslerimiz için çabalamalıyız. Daima hiç durmadan çabalamalıyız, yenilsek bile, düşsek bile ayağa kalkıp yine yolumuza devam etmeliyiz çünkü biliyoruz yolun sonu güzelliklerle dolu olacak.
Unutmayalım, yenilebiliriz ama kaybetmemeliyiz, kaybetmek ise vazgeçmekle olur.
Son olarak ise ilkokuldan mezun olup liseye adım atanlara, liseden mezun olup üniversiteye adım atanlara ve üniversiteden mezun olup hayata adım atanlara başarılar diliyorum.”