“Şerefü’l-mekân, bi’l-mekîn!” demişler söz demini bilenler...

 Yani bir mekânın şerefi, orada bulunanlardan, orada ikâmet edenlerden gelir...

Sadece orada hâlihazırda yaşayanlardan değil! O beldede önceden hayat sürmüş, aldığı nefesin hakkını vermiş, bir ülkü uğruna canını ortaya koymuş insan-ı kâmiller, o toprağı şerefli kılar.

Dahası bu kişiler, o beldeyi “vatan” kılar...

Siz o diyarda o kişinin kabrini görürseniz “Bedeli ödenmiştir!” dersiniz içinizden...

“Bu vatanın bedeli ödenmiştir!...”

İşte “Küçük Konya” yani Konçe için de, Evrenosoğlu ailesinden İsa Bey, bu bedeli ödeyenlerdendir...

Evrenosoğlu ailesi ki, bilinen en eski ataları “Boz Oklu Han” olan bir Türkmen ailesidir. Malkoçoğulları, Turahanlıoğulları, Mihaloğulları, Pehlivanoğulları gibi şanlı akıncı ailelerindendir...

Boz Oklu Han’ın; Koç Demir Han, Ozar Han, Gündüz Alp Han, Yoregür Han, Vırsk Han, Kasun Han, Pranko İsa Bey adlı 7 oğlu vardır.

İşte sonuncu oğul olarak saydığımız İsa Bey, Balkan topraklarını “mübarek vatan toprağı” hâline getirecek ve Konçe (Küçük Konya) yakınlarında “serden geçecek”tir...

İşte böyle kutlu bir beldede, Konçe yakınlarındaki Lubnitsa köyünde doğdu Sait Yaşar...

Her yıl “rûz-ı Hızır’dan rûz-ı Kasım’a”(bahardan kışa) kadar, Tuna’ boylarına bir koşu tutturan akıncıların yüzyıllarca yatağı olmuş bir kutlu beldede doğmuş olmak, Allah vergisi coşkun bir ruh hâliyle doğmaktı zaten...

“Tuna boylarında sıra selviler

Tanyeli estikçe sessiz ağlarmış

Gül bahçelerinde baykuşlar öter

Şu viranelikler eski bağlarmış...”

Büyük edebiyat tarihi üstadı Mehmed Fuad Köprülü’nün de belirttiği “eski başların viranelik olmaya başladığı” yıllarda doğdu Konçe’li Sait Yaşar...

 Cetleri Anadolu’nun bağrından nasıl kopup geldiyse, öyle gitti Çankkale’ye...

Komutanları hangi cepheye göndermiş ise oraya...

1 erkek 1 kız, iki çocuğunu, iki ciğerparesini bırakıp gitti...

Kaderde gazilik var ise dönüp köyünde hasret giderecekti yavrularıyla, eğer şehitlik var ise de rûz-ı mahşer’de...

“Kahrı da hoş, lütfu da hoş!... N’eylerse güzel eyler!...” dedi ve gitti...

Emr-i Hak vâki’ oldu... Konçe’li Sait Yaşar şehit oldu...

Yıllar sonra hemşehrileri, şehitler arasında yazılı ismini görünce haberdar oldular şehadetinden...

Gurur dolu yakınlarına şehitlik belgesi verildi..

Öyle bir gurur ki... 3 neslin ismi Sait Yaşar... Dede, baba, torun...

Yıllar sonra bile “Sait” ismindeki torunu, dedesinin silah arkadaşı “Seyit Onbaşı”ya benzetilerek anılıyorsa ne mutlu o aileye!...

Hangi mirasla ölçülebilir bu şanlı ismin değeri?...

“Bozulan bağların üzümü acı;

Âsî köle kesmiş eski haracı;

Yine yedi kıral giymişler tacı...

Şahin yuvasını kargalar sarmış!

Haydi eski ozan, al sazı ele,

Düşmanlar içine düşsün velvele.

De ki: Hor bakmayın bu durgun sele;

O, yetmiş bir kavme akın çıkarmış!”

Bugün Konçe köyü, Konçe köylüsü, Mehmed Fuad Köprülü’nün de belirttiği gibi, “Yetmiş bir kavme akın çıkarmış!” İsa Bey’in torunu olmaktan da, Konçeli Şehit Sait(Seyit) Yaşar gibi onlarca kahramanın hemşehrisi olmaktan da gurur duyar...

Başta da dediğimiz gibi: “Şerefü’l-mekân, bi’l-mekîn!”

Allah(c.c.) onlardan razı olsun...

Dr. Ertuğrul KARAKUŞ