Yüzüne çarpan rüzgârla belki çekip gittin
İncir ağacı gölgesine savrulmuş ceketin.
O acı intikamın kiri kalmış bak üzerinde!
Yılların ağır davası nakşetmiş ceketinde.

Yakasında, ağarmış saçlarının anlık yası.
Üzerine sızmış hafiften tütün kolonyası.
Cebinde, siyah beyaz resmi memleketin
İncir ağacı gölgesinde yıpranmış ceketin.

Oysa, tanyeliyle bırakıp da her şeyi geldin
Kurutup gözyaşlarını, o izdivaya çekildin.
Bin defa ölenler, bu hayatı böyle yaşarmış
İncir ağacı gölgesine terli ceketini asarmış.