Mehmet Âkif Ersoy, 1873 yılında İstanbul’da doğdu. Babası “İpekli Hoca” olarak bilinen Tahir Efendi, annesi ise Şerife Hanım’dır. Dini eğitimini babasından alan Âkif, öğrenimine Emir Buhari Mahalle Mektebi’nde başladı. Buradan mezun olduktan sonra sırasıyla Fatih Rüştiyesi, İstanbul İdadisi ve Halkalı Baytar Mektebi’nde öğrenimini sürdürdü. Âkif, gittiği tüm okullarda başarısıyla diğer öğrencilerden sivrilmiştir.    

İlk şiirlerini, İstanbul İdadisi'nde okurken yazdı. Bu okuldaki hocalarından biri de ünlü edebiyatçı Muallim Naci'ydi. Muallim Naci, daha o yaşlarda Âkif'teki yeteneği fark etmiş ve "Bu çocukta gördüğüm cevheri, kimsede görmedim" demişti.

Osmanlı Devleti'nin farklı bölgelerinde baytarlık yapan Âkif, kendisini ideallerine vermek adına bu görevini bıraktı. Darülfünun'da ve Halkalı Ziraat Mektebi'nde edebiyat dersleri vermeye başladı. Bu sırada çeşitli dergilerde yazıları yayınlandı.

Birinci Dünya Savaşı sırasında Teşkilat-ı Mahsusa'dan Kuşçubaşı Eşref ile Arabistan'a gitti. Buradaki görevi, İngilizlerin kışkırttığı Arapların ayaklanmasını önlemekti.

Âkif, Çanakkale Zaferi'nin haberini Arap topraklarında aldı. Öylesine bir heyecan duydu ki, hemen kalemine sarıldı; "Çanakkale Destanı"nı yazdı.

1920'de Burdur vekili olarak meclise girdi. 12 Mart 1921 günü yazdığı İstiklal Marşı, meclis tarafından milli marş olarak kabul edildi. 11 yıl boyunca Mısır'da kalan Âkif, 1936'da tekrardan yurda döndü. 

İstiklal Şairi Mehmet Âkif Ersoy, 27 Aralık 1936 günü vefat etti.

Eserleri: Safahat, Süleymaniye Kürsüsünde, Hakkın Sesleri, Fatih Kürsüsünde, Hatıralar, Asım, Gölgeler.