Üsküplü şair-yazar
Suat Engüllü'nün ölümü ardından

DOSTUN ACI HABERİ

Dostun, aramızdan ayrılık haberi çok acı oldu.
Dost Suat Engüllü, ÖYKÜCÜLER SÖZLÜĞÜ'nde özetle böyle tanıtılıyordu:
1950’de Üsküp/Makedonya’da doğdu. İlk ve orta öğrenimini Üsküp’te tamamladı. Kliment Ohridski Eğitim Yüksekokulu’nda okudu. "Orhan Veli Kanık" Yazın-Oyun Topluluğu’nu kurup, yönetti (1970), Üsküp Radyosu’nda çalıştı (1970-76),  Birlik gazetesini (1980-82), Sesler dergisini, Birlik Yayınları’nı yönetti (1982-89), Uluslar arası Struga Şiir Akşamları Tertip Kurulu'nda yer aldı. 1989’da Türkiye’ye göç etti, İÜ Basın Yayın Yüksek Okulu’nda öğretim görevlisi olarak çalıştı (1989-1994), 4. Boyut dergisini çıkardı (3 sayı, 1990). İÜ Basımevi ve Film Merkezi’nde çalıştı. Edebiyat hayatına, 1965’te Birlik gazetesinde yayınlanan “Sevdiklerim” adlı şiiriyle başladı. Şiir, öykü ve yazıları "Sesler" (Üsküp), "Çevren" (Priştine), "Çığ" (Priştine), "Türk Dili", "Dil", "Yedi İklim" ve "Tarla" dergileriyle Birlik (Üsküp) ve Tan (Priştine) gazetelerinde yer aldı. Öykü kitapları dışında çok sayıda şiir, gezi, antoloji ve çeviri kitapları bulunmaktadır....

Dönemin Yugoslavyası'nda, lise yıllarımda, Üsküp’ten gelen Birlik gazetesi Makedonya ve Kosova'daki Türk toplumunun aynası sayılırdı.
Birlik'te,  Türkçe Hafif Batı Müziği de yapan Orhan Veli Kanık Yazın-Oyun Topluluğu derneğinin Üsküp’te  kurulduğu haberine, çok sevinmiştik.

Priştine  ve Üsküp Liselerinde,  Priştineli öğretmen şair Naim Şaban'ın adını taşıyan edebiyat kollarının Üsküp’teki (1970) ortak edebiyat saatinde,  kendilerini ilk defa tanıma fırsatım olmuştu. Faaliyetlerine çok özenmiştim.
Zamanla ben de gazeteciliği meslek edinince (Priştine "Tan" Gaztesi'nde 1975-1993) edebiyata ilgim daha fazla artmıştı.
İlgi ve izlenimlerime göre o dönemde,  Üsküp radyosunda mikrofonun ve dinleyicinin çok özlediği  o ses ve  düzgün Türkçenin adresi, Suat Engüllü, sayılırdı.
Çalıştığım Tan gazetesinde Suat Engüllü'nün  köşe yazıları, gazetemize ayrı bir değer katıyordu.

Türkiye'ye göç ettikten sonra, Kocaeli'nde düzenlenen medya konulu uluslararası konferansta (2007) ilk defa görüştük.
Zaman zaman karşılıklı bilgi alışverişinde bulunduk, dost ve samimi merhabalarımız oldu.  Zamanla daha iyi anladığım, dostça hatırlatmalarını da unutmuyorum.
Yalpalanmadan, "yağcılar durağına" hiç uğramadan dik ve onurlu duruşuyla hatırlıyorum. 
Suat'ın kendisini böyle tanıdım.
Son yazışmalarımızdan birinde dost diliyle hitap ediyor ve Dost şiirini paylaşıyordu:
----
20 Mart 2020
Aziz Dos, İbrahim,
Anlarımızı, düşlerimizi, umutlarımızı destekleşerek, dayanışarak, yürekleşerek yaşatalım, çoğaltalım, yarınlara taşıyalım...
* * *
DOST

Dost
varsa
vardır hayat;

evrende,
dünyada,
insanda.

Ruhun
yansıyan suretidir
dost dediğin,

ölümsüz
gülcüsü
gönül gülistanının,

candan
bağbanı
kalp diyarının.

Umutta,
düşte,
gerçekte

insan vardır
varsa
dost.

31 Ocak 2014, İstanbul
* * *
Dostluk ve sevgiyle...Suat
*******
Yakınlarının, eş ve dostların başı sağolsun.
Güle güle, mekanın cennet olsun Dost.

İbrahim Arslan,
08.10.2023, Foça/TR