Ramazan ayı, hikmet dolu sahurlarıyla, şükür ve paylaşımın zirveye ulaştığı iftar sofralarıyla, ibadetin coşkuya dönüştüğü teravihleriyle hayatımıza ayrı bir derinlik ve zenginlik katmaktadır. Bunların içinde orucun şüphesiz ayrı bir yeri vardır.

Kul ile Yüce Yaratan arasındaki muhabbetin doruğa ulaştığı duygu yüklü bir ibadettir oruç. “İnsanoğlunun yaptığı her şey kendisi içindir, oruç müstesna! O benim içindir ve onun mükâfatını ben vereceğim…” (Buhârî, Savm, 9) kutsi hadisi ile orucun manevi karşılığına dikkat çekilmiştir. Oruç, bizleri maddi zevk ve şehvetler peşinde koşmaktan alıkoyan bir ilaç gibidir. Şuurlu ve şartlarına riayet edilerek tutulan oruç, kişiyi kötülüklere karşı koruyan bir kalkandır.

Oruçlu kimse kavgalara, kötü sözlere, günah ve isyanlara karşı iç âlemini kapatmıştır. Onun dilinin iftarı, güzel sözdür; gönlünün iftarı, güzel duygulardır; elinin iftarı, onu hayırlı işlerde kullanmaktır; gözünün iftarı, güzelliklere bakarak Rabbinin kudret ve kuvvetini anlamaktır; aklının iftarı da insanlığa huzur verecek bilgi ve düşünceler üretmektir.