“Yörük” kelimesi, Türkçe bir kelimedir. Türkçe “Yörümek” eyleminden türemiş bir kelimedir. Yörük, “Yörüyen Türk” demektir. Yörük, Türk’ün Altaylar’dan Balkanlar’a “Türk’ün Yörüyüşünü” ifade eder. Yörük, Türk’ün kendine özgü en özgün yaşama biçimidir. Yörük, Türk’ün “Türk’çe” yaşamasını anlatır. Yörük, Türk’ün özüdür, Türk denen milletin ta kendisidir.

Sözlü olarak Yörük kelimesi ilk kez ne zaman kullanılmıştır, bilmiyoruz. Yazılı olarak Yörük kelimesine ilk kez Yazıcıoğlu Ali’nin “Tevarih-i Ali Selcuk” kitabında rastlıyoruz. Kitapta: “...Yörük, Yörük evi” tabirlerine rastlıyoruz.

Yörük kavramını, Yörükler kendi kendilerine mi yoksa başkaları-yerli halklar- mı onlara verdi, bilmiyoruz. Ancak, kanımca Yörük kavramını, yerli halklar, Asya’dan Anadolu’ya göçen, göçer yaşamayı bırakmayıp devam ettiren, “Yörüyen Oğuzlar”a, “Yörük” adını verdiler.

Kavram olarak Yörük’e Anadolu ve Balkanlar’da rastlıyoruz. Asya’da “Yörük” kavramı yerine, “Oğuz” kullanılmaktaydı; Yörük, Oğuz’un Anadolu’da aldı yeni addır.

Anadolu’da Yörük adı, Kızılırmak’ın batısında yaşayan Oğuzlar’a verildi. Anadolu’dan Balkanlar’a göçürülen göçer Oğuzlar da “Yörük” adıyla anıldı.