Şiir; uyuyan, derinlerde bir yerlerdeki  heyecanı, duygu fayhattını tetikleyendir. Şiir, güzelliğe kürek çekmektir. Şiir, büyük bir yürektir.

Şiir, savunmanın değil, atağa durmanın harcıdır. Şahlanan at, yağmur sonrası gökleri süsleyen gökkuşağıdır. Evet, şiir mutlaka gökkuşağı olmalı, yaşamın tüm renklerini  içine almalı.

Şiir, gönülden gönüle giden köprülerin ipince duygularını, ağını ören örümcek, bal yapan arı misali  işçiliği sırtlayandır. Temmuz ayında yağan kardır, borandır. Şiir, insanlık konutunun çimentosudur.

Sadık bir arkadaştır şiir. Nankörlük etmez.  Yol ortasında bırakmaz insanı. Arkadaşın arkadaşı bıraktığı gibi...Yalnızlığın gür korosu, çaresizlik anların insanı derbeder eden bir ney taksimidir. Şiir, yaraya tuz değil, melhem sürendir...

Şiir, zalimlere inat mazlumların elinden tutandır. Yolunu şaşırmış gemicilere deniz feneri, Afrika’da açlık çeken çocuğa umut...Evet, şiir dediğin delikanlı olmalı, gözüpek...Adam gibi olmalı yahu!

Zaten  çocuk gibi pak, çocuk gibi gerçek, çocuk gibi dürüst değil mi?

Öyle ya, şiir dediğin söz sahibi olmalı. Geçtiği yerlerde kırmızı halılar döşenmeli. Sultanı, kralı selama durmalı.  Şiir dediğin kalp gibi atmalı, kalp gibi, güm güm güm!

Evet, şiir bir ırgattır. Gün 24 saat erdemlik  tarlasında, güzellik bahçesinde ter döken, yakan güneşe, susuzluktan çatlamış toprağa inat, ırgatlık yapmaktan onur duyandır.

Şiir dağ gibidir, dağ! Yüzyıllara meydan okuyan:hüznün, heyecanın, zulmün,  mutluluğun dört mevsim nöbetine duran...

Şiir, dünya barışı uğruna bir an bile göz yummayan, büyük aşkların tanığı, gözyaşının sırdaşı, incinmiş yüreklerin vazgeçilmez tesellisidir.

Şiir, bir şelale, engin bir okyanus, insanların uğramayı ihmal etmediği vazgeçilmez bir limandır.

Biliyoruz şiir, ekmek, aş vermiyor, işsize iş bulmuyor. Bir sözle şiir karın doyurmuyor. İnsanları ev bark sahibi yapmıyor. Yaptıramıyor. İnsan harabesi olmuş nankörlerin dersini verebilecek gücü yok belki de. Akan kanın durmasını, dünyanın hemen yerinde insanlar arasındaki hıncı bertaraf etmeyi, silahlarını satmak için savaşları başlatıp bunu adeta düğün bayram görenlerin haddini bildirecek kadar da bileği güçlü değil. Tüm bu olumsuzluklara belki de hiçbir zaman son verecek bir güç konumunda olamayacak. Olsun, şiir buna rağmen görevini, direncini, misyonunu dünya durdukça sürdürecektir...

Bize kalan şiire inanmak, onun gün geçtikçe dünya barışı için, yaşamın güzelliği için bir nebze de olsa katkısının olabileceğine  olumlu bakmaktır.

Yaşasın Şiir!

                                                                                                                                                                Zeynel Beksaç