Süleyman Demirel Ramazan ayı içerisinde toprağa verilirken arkasında onbinlerece öğrenci onun için dua etti. Çünkü Türkiye’nin kapılarını açmıştı onbinlerece öğrenciye. Türkler başta olmak üzere akraba topluluklara Türk misafirperverliğini göstermiş ve ülkelerinde göremeyecekleri eğitimi almalarını sağlamıştı. 

“Büyük Öğrenci Projesi”, büyük Türkiye’nin temellerini atmıştı. Türk dünyasını bir araya getirmiş, Bosna’da yaşanan olaylar esnasında binlerce Sancaklı Boşnak gencin Sırp ordusuna zorla katılımından kurtarmıştı. Boşnakları mülteci değil üniversite mezunu yapmıştı. 

Tabi ki Demirel'in yaptıkları için konuşmak benim haddim değil. Ben sadece bizimle alakalı ve o dönemde şahit olduğum küçücük şeyleri paylaşmak istiyorum. Kosovalıların NATO müdahalesinden Prizren’de Demireli nasıl karşıladığını bir çoğumuz hala dün gibi hatırlıyoruz. Kosova’da Türk varlığının ortadan kalkmasını, zarar görmesini engelleyen şüphesiz o ziyaret olmuştu. Yoksa Kosova da bugün dünyanın bir çok yerinde (ister Kırım deyin, ister Kerkük, ister Suriye) olduğu gibi Türksüz kalacaktı. O dönemde Prizren’de yaşayanlar ya da Priştine’yi ziyaret edenler çok iyi bilir. Nasıl Türkçe konuşmanın sakıncalı olduğunu.  

Ankara’da okurken emekli olduktan sonra Balkanlı öğrenciler grubu olarak kendisini ziyaret etme fırsatımız olmuştu. Dönemin Balkanlardan sorumlu danışmanı Boşnak kökenli olan Mustafa Kahramanyol ile öğrenci işlerinden sorumlu Abdullah Uluyurt ile. Onlardan duymuştuk Demirel’in Bosna Hersek savaşı esnasında Boşnaklara Türkiye’nin yaptığı yardımları. 

Bizzat Demirel’den duyduk nasıl Balkanlarda Türk mührünün sembolü olan ve savaş esnasında en büyük Türk düşmanlarının hedeflerden biri olan Mostar Köprüsünü yeniden Türkler tarafından ayağa kaldırıldığını. Ecdadın yaptığı köprüyü zaten başkasına yaptırılamazdı. 

Türkler o dönemde Balkanlarda özgüvenine kavuştu, kendi partilerine kendi “Benine” sahip oldu. Türk işadamları o dönemde zorluyordu Balkan pazarını, ama o dönemde dağılan Yugoslavya’ya (Makedonya’ya) adım atmak bugünkü kadar kolay değildi. Eski sistem hala tam formundaydı, Türk düşmanlığı da. 

Bugün hangi ülkeye giderseniz gidin, devlet kademelerinde, diplomaside özel sektörde, medyada, sivil sektörde, din hizmetlerinde, Büyük Öğrenci Projesinin izlerine rastlayacaksınız. Balkanlı ruhu o dönemde aşılanmıştı Balkanlı sevdalılarına. 

O dönemde kurulan Balkan Öğrenci Birliği, kendi vatanını seven, Türkiye’nin lobisini yapan, Türk, Arnavut, Boşnak gençler yetiştiriyordu. Ankara’nın en güzel semtinde Tunalı TÖMER’de çok kısa zamanda öğreniyordu Arnavutluk'tan gelen gençler bacak ile kolun farkını. Boşnak gençleri “Turkiye” değil “Türkiye” demeyi.   

Bilmiyorum bizlerden birileri gidebildi mi İslam köye bir avuç memleket toprağı götürmeye. Mezar başında dua etmeye. Ama kesin biliyorum ki onbinlere kapılarını açana mutlaka memleketinden selam göndermiştir bir çoğumuz Demirel’e. 

Dün yapılanların unutulmaması gerektiği gibi bugün de Türkiye’nin bizler için yaptıkları unutulmaması gerekir. Yarın da bugünü unutmamamız gerekir. Bugün çok daha geniş coğrafyadan onbinlerce öğrenci eğitim görüyor.

Büyük devlet adamı Demirel dualarımız seninle. Mekanın cennet olsun.