Sözlükte; terk etmek, ayrılmak, bir yerden bir yere göç etmek demektir. Peygamberimiz Allah’tan aldığı emirleri insanlara ulaştırmak ve Müslümanların sayısını çoğaltmak için büyük mücadele vermiştir.

Mekkeli müşriklerin baskılarına dayanamayan Müslümanlar Peygamberimizin izni ile 615 ve 617 yıllarında Habeşistan’a hicret etmişlerdir.

Hz. Peygamber’in İslam’ı daha geniş alanlara yayma arzusuyla çevre kabilelerden gelenlerle sohbet etmesi; özellikle Akabe biatları, Medine’de Müslümanlar için bir alt yapı oluşturmuştur. Peygamberimiz ve Müslümanlara yapılan baskıları gören Medineliler, Allah Resûlü ve arkadaşlarını Medine’ye davet ettiler. Bunun üzerine önce Mekkeli Müslümanların önemli bir bölümü sonra da Hz. Peygamber Hz. Ebubekir’le birlikte Medine’ye hicret etti. Böylece Peygamberimizin, 23 yıllık peygamberlik hayatının 13 yıllık Mekke devri bitmiş ve 10 yıllık Medine devri başlamıştır. Hicret, İslam tarihinin en önemli olayıdır. Müslümanlar müşriklerin zulmünden kurtulmuş, İslam dinine yayılma imkânı sağlanmıştır.

Hicretten 17 yıl sonra Hz. Ali’nin teklifiyle Hz. Ömer zamanında Hz. Peygamberin hicret ettiği yılın 1 Muharrem’i olan 16 Temmuz 622 tarihi “Hicri-Kamerî Takvim” için “takvim başı” olarak kabul edilmiştir.