Reyhan Elmas Demirci

Hepimizin çok yakından bildiği ve hissettiği pandemi süreci devam ederken, konuşulması gereken en önemli konu eğitimin ve öğrencilerin bu süreçten nasıl etkilendikleri.
Bu dönemde yükseköğretim kurumlarından başlayarak, ilkokullara kadar varan bir dijitalleşme sürecine girdik. Eğitimciler bu süreci en verimli şekilde geçirmek için doğru bir planlama yaptılar ve çocuklarla interaktif bir eğitim dönemi geçirmeye çalıştılar. Fakat bütün bunların dışında, araştırmamız gereken konu öğrencilerin nasıl etkilendikleri?

Pandeminin başında çocukların okuldan sadece birkaç hafta uzak kalacağını düşündüğümüz fakat bizi yeni normale alıştıracak bir sürece dâhil olduk. Hepimize yabancı olan bu durum, çocuklar için çok daha zor bir hal aldı. Ekranlara alışmış olsalar bile, bu yeni süreç onlara yabancıydı.  Bilgisayarı genelde oyun oynamak için kullanan çocuklar, bu sefer eğitim için ekranların başına geçtiler. Fakat bu ‘‘çevrimiçi dünya’’ çocuklar için ne kadar önemli olsa da, sosyal iletişimlerini kısıtladı. Her gün okulda olmaları gereken saatte ekran başına geçip, öğretmenlerini ve arkadaşlarını görmeye başladılar. Bir süre sonra ev rahatlığında derslere odaklanmak ve ders çalışmak çok zor olmaya başladı. Sınıftan istediği zaman çıkamayan öğrenciler, bir tuşla kamerasını kapatıp o alandan uzaklaşabildiler.Bu konfora alışan çocuklar olsa da, çoğu öğrenci, bu çevrimiçi sistemle öğretmenin anlattıklarına odaklanamadığını ve eskisi kadar derse katılım gösteremediğini söyledi. Özellikle uygulama dersleri olan üniversitelerde, öğrencilerin eğitiminin eksik kaldığını gördük. Neredeyse her bölümden öğrenciler bu süreçte, yüz yüze eğitim başlayana kadar okullarını dondurmayı tercih etti. Sınavların bile çevrimiçi yapıldığı bu dönem, bazı öğrenciler için avantaj olsa da, bazı öğrenciler için zorlayıcı oldu. Başlarda aileyle evde olmak keyifli olsa da, bir süre sonra anneler ve babalar çocukların can sıkıntısına çözüm bulamamaya başladılar. Okul görevi görmeye başlayan bilgisayarlar çocuklar için sıkıcı bir hal almaya başladı, böylece yeni oyunlar farklı etkinlikler aramaya koyuldular. Bir yandan da okula gitmenin, arkadaşlarla beraber vakit geçirmenin ne kadar kıymetli olduğu her evde konuşulmaya başlandı. Ailelerin artık evde çocuklarla baş etmekte zorlandıkları dönemde, okulların açılacağı haberi geldi.
Çocuklar bu sefer okul heyecanını yeniden yaşadılar fakat okul, çocukların sosyalleşmek için iple çektikleri bir ortamken, sosyal mesafe koymaları gereken bir ortama dönüştü.
Okullar eğitim kurumları oldukları için, pandemi kurallarını çocuklara uygulatmakta zorlanmadılar. Arkadaşlarıyla aynı sıraları paylaşan çocuklar, şimdi bundan mahrum kaldılar. Maske de okul hayatlarının bir parçası oldu. Bütün bunlar yaşanırken, unutulan çok önemli bir konu var: Çocukların psikolojisi. Bu durumdan nasıl etkilendikleri ise derslerindeki başarı oranlarında görünecektir. Pandemi sürecini en sağlıklı şekilde atlatmak için, eğitimcilere büyük görev düşünüyor. Bu sürecin alt sebepleri ve nasıl en doğru şekilde atlatılabileceği öğrencilere anlatılmalıdır.

Gelecekte, hep beraber çocuklarımızın bu durumdan nasıl etkilendiklerini ve hayatlarında ne gibi değişikliklere yol açtığını göreceğiz. Umarım eğitim süreci en az hasarla pandemiyi atlatır ve yeni normalden, kendi normalimize döneriz.

Bütün çocuklara ve öğretmenlere kolaylıklar ve başarılar dilerim.